W wyroku z dnia 13 lipca 2023 roku, sygn. C-265/22 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej pochylił się nad problematyką klauzuli zmiennego oprocentowania, a w szczególności skupił się nad wymogami dotyczącymi konstrukcji tej klauzuli i oceny jak konstrukcja klauzuli wpływa na ważność umowy kredytu. Zastanowić należy się w tym miejscu czy rozważania poczynione w w/w. wyroku mogą zostać przeniesione na grunt umów zawierających WIBOR?
W omawianym wyroku TSUE wypowiedział się w kwestii zasad ciążących na banku w zakresie informowania kredytobiorców odnośnie do sposobów obliczania wskaźnika referencyjnego dla kredytów hipotecznych o zmiennej stopie procentowej. TSUE zaznaczył, że udzielenie kredytobiorcy informacji w zakresie sposobu ustalania stopy oprocentowania kredytu jest jednym z kluczowych czynników wpływających na ocenę ważności zawartej umowy kredytu. Powyższy obowiązek jest niezależny od rodzaju wskaźnika referencyjnego, a zatem dotyczy on również stopy WIBOR.
TSUE podkreślił, że informacje zaprezentowane kredytobiorcy przez bank muszą być na tyle wyczerpujące i wyrażone takim językiem, aby umożliwić przeciętnemu konsumentowi zrozumiałe zapoznanie się ze sposobem obliczania wpływu wskaźnika referencyjnego na wysokość zobowiązania.
Oznacza to, że w/w wyrok TSUE umożliwia dokonanie unieważnienia umowy o kredyt hipoteczny zawierających wskaźnik referencyjny WIBOR, bądź eliminacji z treści umowy samego wskaźnika, przy czym uprzednio konieczne jest poczynienie ustaleń, że klauzula WIBOR, zasady jej ustalania oraz jej wpływ na wysokość zobowiązania kredytobiorcy zostały przedstawione kredytobiorcy w sposób dla niego niezrozumiały i nieprzejrzysty.
Wydanie powyższego orzeczenia może otworzyć swoistą puszkę pandory. Wskazania wymaga bowiem, iż banki w Polsce mogły ustalać wysokość wskaźnika WIBOR (a w efekcie ustalać wysokość odsetek) w sposób mało przejrzysty, nietransparentny i nie dający się poddać weryfikacji przez przeciętnego konsumenta, który nie mając odpowiedniej wiedzy w praktyce nie był w stanie zrozumieć co tak naprawdę kryje się pod nazwą WIBOR.
Wobec tego w oparciu o wnioski płynące z powyższego wyroku TSUE, a także odpowiednio skonstruowane roszczenie, można dochodzić roszczeń o wyeliminowanie z treści umowy zapisów, które w sposób niejasny dla konsumenta regulują sposób ustalania oprocentowania zmiennego.